Wat is scoliose?

Scoliose is een medische aandoening die wordt gekenmerkt door een abnormale kromming van de wervelkolom. Hoewel de wervelkolom van nature krommingen heeft, ervaren mensen met scoliose zijwaartse krommingen, vaak in de vorm van een ‘S’ of ‘C’. Deze aandoening kan mensen van elke leeftijd treffen, maar ontwikkelt zich vaak tijdens de groeispurt vlak voor de puberteit.

Soorten scoliose

Er zijn verschillende soorten scoliose, elk met unieke oorzaken en kenmerken: 1. Idiopathische scoliose: De meest voorkomende vorm, zonder aanwijsbare oorzaak. Deze ontwikkelt zich meestal tijdens de adolescentie. 2. Congenitale scoliose: Aanwezig bij de geboorte als gevolg van abnormale botontwikkeling. 3. Neuromusculaire scoliose: Veroorzaakt door abnormale spieren of zenuwen, vaak gekoppeld aan aandoeningen zoals cerebrale parese of spierdystrofie. 4. Degeneratieve scoliose: Komt bij volwassenen voor als gevolg van degeneratie van de wervelkolom in de loop der tijd.

Symptomen en tekenen van scoliose

De symptomen van scoliose kunnen variëren van mild tot ernstig en zijn niet altijd direct merkbaar. Veelvoorkomende symptomen zijn: – Ongelijke schouders of heupen – Een zichtbaar gebogen wervelkolom – Vervorming van de ribbenkast – Asymmetrische taille – Rugpijn en spieronevenwichtigheden – Kleding die niet goed past. In ernstigere gevallen kan scoliose leiden tot vermoeidheid en ongemak door een verkeerde uitlijning van de wervelkolom.

Oorzaken van scoliose

De oorzaken van scoliose worden over het algemeen onderverdeeld in structurele en niet-structurele categorieën: Structurele scoliose: Hierbij gaat het om vaste krommingen van de wervelkolom als gevolg van aangeboren afwijkingen van de wervelkolom, neuromusculaire aandoeningen of genetische factoren. Niet-structurele scoliose: Deze vorm is vaak tijdelijk en wordt veroorzaakt door spierspasmen, beenlengteverschillen of blessures. Scoliose kan meestal worden verholpen door de onderliggende oorzaak aan te pakken.

Diagnose van scoliose

De diagnose is een grondig proces, dat begint met een medische voorgeschiedenis, lichamelijk onderzoek en beeldvormend onderzoek: 1. Medische voorgeschiedenis: Er wordt gekeken naar familiegeschiedenis, eerdere aandoeningen en symptomen zoals pijn of houdingsveranderingen. 2. Lichamelijk onderzoek: De zorgverlener controleert op asymmetrie in de wervelkolom, schouders en heupen, waarbij de patiënt vaak wordt gevraagd voorover te buigen. 3. Beeldvorming: Röntgenfoto’s zijn het belangrijkste hulpmiddel om scoliose te bevestigen en de kromming (hoek van Cobb) te meten. In sommige gevallen kunnen MRI’s of CT-scans worden gebruikt voor een gedetailleerder beeld.

Behandelingsopties voor scoliose

De behandeling varieert afhankelijk van de ernst van de kromming, de leeftijd en de algehele gezondheid van de patiënt. De belangrijkste benaderingen zijn: 1. Monitoring: Milde gevallen vereisen vaak regelmatige monitoring om de progressie te volgen. 2. Beugel: Adolescenten met aanzienlijke krommingen kunnen een beugel dragen om verdere ontwikkeling van de kromming van de wervelkolom te voorkomen. 3. Fysiotherapie: Spierversterkende oefeningen en flexibiliteitsoefeningen kunnen de houding en spierbalans verbeteren. 4. Chirurgie: Ernstige gevallen kunnen een wervelkolomfusieoperatie vereisen, waarbij wervels worden vastgezet om progressie van de kromming te voorkomen. Chirurgische instrumenten, zoals staven en schroeven, kunnen worden gebruikt om de wervelkolom te stabiliseren. Erdem Ziekenhuis – De juiste keuze voor uw gezondheid!