Wat is urine-incontinentie?

Urine-incontinentie verwijst naar het onvermogen om de urinelozing te controleren, wat leidt tot onvrijwillig urineverlies. Het kan variëren van incidenteel urineverlies tijdens activiteiten zoals hoesten of niezen tot volledig verlies van controle over de blaas. Hoewel urine-incontinentie mensen van alle leeftijden kan treffen, komt het vaker voor bij ouderen.

Soorten urine-incontinentie

Urine-incontinentie kan worden onderverdeeld in verschillende typen: Stressincontinentie treedt op wanneer fysieke activiteiten zoals hoesten, niezen of tillen de druk op de blaas verhogen, waardoor urineverlies ontstaat. Urge-incontinentie, ook wel overactieve blaas genoemd, omvat een plotselinge, intense aandrang om te plassen, vaak gevolgd door onvrijwillig urineverlies. Overloopincontinentie treedt op wanneer de blaas zich niet volledig leegt, wat leidt tot constant druppelen of frequent kleine hoeveelheden urine. Functionele incontinentie is het gevolg van fysieke of cognitieve beperkingen waardoor men niet op tijd naar het toilet kan. Gemengde incontinentie omvat een combinatie van twee of meer typen incontinentie.

Oorzaken van urine-incontinentie

Er zijn verschillende factoren die bijdragen aan urine-incontinentie, waaronder veroudering, zwangerschap, bevalling, menopauze, prostaatproblemen, neurologische aandoeningen en bepaalde medicijnen.

Diagnose van urine-incontinentie

Het diagnosticeren van urine-incontinentie vereist een consult met een zorgverlener, die de medische voorgeschiedenis, symptomen en leefgewoonten zal evalueren. Onderzoeken kunnen bestaan ​​uit lichamelijk onderzoek, urineonderzoek en blaasfunctietesten om het type en de oorzaak van de incontinentie te identificeren.

Hoe wordt urine-incontinentie behandeld?

Behandelingsopties voor urine-incontinentie omvatten: Gedrags- en leefstijlinterventies, zoals bekkenbodemoefeningen, blaastraining en geplande toiletbezoeken. Medicijnen zoals antimuscarinica en bèta-3-agonisten om de blaasactiviteit te reguleren. Medische hulpmiddelen zoals pessaria ter ondersteuning van de blaas en ter vermindering van stressincontinentie. Fysiotherapie, waaronder biofeedback en elektrische stimulatie, om de bekkenbodemspieren te versterken. Chirurgische ingrepen zoals het plaatsen van een sling, het ophangen van de blaashals of het plaatsen van een kunstmatige urinesluitspier bij ernstige gevallen. Leefstijlaanpassingen, zoals het behouden van een gezond gewicht, het vermijden van blaasirriterende stoffen en stoppen met roken, om de blaasgezondheid te verbeteren.

Kan urine-incontinentie worden voorkomen?

Hoewel niet alle gevallen kunnen worden voorkomen, kan het risico op urine-incontinentie worden verminderd door: Bekkenbodemoefeningen te doen om de controle over de blaas te versterken. Een gezond gewicht te behouden om de druk op de blaas te minimaliseren. Gehydrateerd te blijven en overmatige vochtinname voor het slapengaan te vermijden. Blaairritaties zoals cafeïne en alcohol te vermijden. Chronische aandoeningen zoals diabetes en chronische hoest, die kunnen bijdragen aan incontinentie, onder controle te houden.

Erdem Ziekenhuis – De juiste keuze voor uw gezondheid!