Epilepsie: oorzaken, symptomen en behandeling

Epilepsie is een chronische neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door terugkerende aanvallen. Het treedt op wanneer de normale activiteit van zenuwcellen in de hersenen verstoord raakt of onderbroken wordt, wat een breed scala aan symptomen veroorzaakt die verband houden met aanvallen.

Oorzaken van epilepsie

Ongeveer de helft van de patiënten met epilepsie ontwikkelt de ziekte zonder een specifieke onderliggende oorzaak. In sommige gevallen neemt het risico op epileptische aanvallen toe;

Epilepsie met familiegeschiedenis als oorzaak

Sommige vormen van epilepsie kunnen bij meer dan één familielid voorkomen, waardoor de kans groter is dat deze aandoeningen een genetische component hebben.

Focale veroorzaakte epilepsie

Epilepsie kan worden veroorzaakt door een beroerte of een hersentumor. Sterker nog, een beroerte is de belangrijkste oorzaak van epilepsie bij patiënten ouder dan 35 jaar.

Hersentrauma Beredeneerde Epilepsie

Hersenletsel tijdens het sporten, een auto-ongeluk of om een ​​andere reden kan epilepsie veroorzaken.

Virale infecties veroorzaken epilepsie

Bepaalde virusinfecties, waaronder meningitis, virale encefalitis en aids, kunnen leiden tot epilepsie.

Ontwikkelingsproblemen

Mensen met autisme, neurofibromatose en andere ontwikkelingsstoornissen hebben een grotere kans op epilepsie.

Foetaal hersenletsel

Baby’s met hersenschade tijdens de ontwikkeling van de foetus – zuurstofgebrek, onvoldoende voeding van de moeder, infectie of trauma – zijn vatbaar voor epilepsie.

Epilepsie symptomen

• Oncontroleerbare schokbewegingen van de armen en benen
• Verlies van bewustzijn of verlies van bewustzijn
• Tijdelijke verwarring of psychische symptomen

Wat zijn aanvallen bij epilepsie?

Neuronen die informatie naar de hersenen en het lichaam sturen, kunnen sterk toenemen. Dit is wat aanvallen veroorzaakt. Aanvallen uiten zich over het algemeen in een trillende beweging. Soms kan de patiënt vallen en stilstaan. Aan de andere kant is het soms niet duidelijk wanneer iemand een aanval heeft. Er bestaan ​​verschillende soorten aanvallen. Deze kunnen worden onderscheiden aan de hand van de aanvalssymptomen.

Soorten symptomen

Deskundigen categoriseren aanvallen in twee basisgroepen. Deze zijn:

• Focale aanval
• Gegeneraliseerde aanval

Focale aanval

Focale aanvallen zijn aanvallen die slechts één hersenhelft treffen. Volgens betrouwbare bronnen heeft ongeveer 60% van de mensen met epilepsie last van focale aanvallen.

• focale bewuste aanvallen
• focale bewustzijnsstoornis aanval
• focaal tot bilaterale tonisch-clonische aanvallen
• gelastic en dacrystische aanvallen

Focal Aware Epilepsie

Het is een vorm van aanval waarbij de patiënt zijn bewustzijn verliest. De belangrijkste symptomen zijn over het algemeen gevoelloosheid, ongewone oogbewegingen, hallucinaties, misselijkheid en zweten.

Focale Aanval met Verminderd Bewustzijn

Dit is het type focale aanval waarbij patiënten gedeeltelijk bewusteloos raken. De symptomen van dit type aanval zijn: niet kunnen reageren, schreeuwen, huilen of lachen, en het herhalen van bepaalde woorden of zinnen.

Focale tot bilaterale tonisch-clonische aanval

Focale tot bilaterale tonisch-clonische aanvallen: wanneer een focale aanval met verminderd bewustzijn gegeneraliseerd wordt of zich verspreidt naar beide hersenhelften, spreken we van focale tot bilaterale tonisch-clonische aanvallen. Dit stond voorheen bekend als een secundaire gegeneraliseerde aanval. De belangrijkste symptomen zijn: vallen, huilen en bewusteloosheid.

Gelastic en Dacrystische aanvallen

De hypothalamus is de basis voor dit soort aanvallen. Gelastisch is een soort onwillekeurige lachkramp en dacrystisch is een onwillekeurige huilkramp.

Soorten gegeneraliseerde aanvallen

Er zijn 7 verschillende soorten gegeneraliseerde aanvallen.

• gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen (GTC)
• tonische aanvallen
• clonische aanvallen
• afwezigheidsaanvallen
• myoclonische aanvallen
• atonische aanvallen
• infantiele of epileptische spasmen

Gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen (GTC)

Gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen, ook wel grand mal-aanval genoemd, verschillen van focale tot bilaterale tonisch-clonische aanvallen doordat ze in beide hersenhelften beginnen, en niet slechts aan één kant. De belangrijkste symptomen zijn: spierstijfheid, bewusteloosheid, op de grond vallen, kreunen, huilen, kreunen en ademhalingsproblemen.

Tonische aanval

Het enige symptoom van deze aanval is spierstijfheid. Deze aanval kan optreden tijdens de slaap en de spieren in de rug, armen en benen kunnen worden aangetast.

Clonische aanval

Bij deze aanvallen zijn alleen spiertrekkingen of clonische bewegingen betrokken.

Afwezigheidsbeslag

Petit mal-aanval is een andere naam voor deze aandoening en wordt vaak verward met dagdromen. Het komt vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen of baby’s.

Myoclonische aanval

Het is een plotselinge spiertrekking aan beide kanten van het lichaam. Het duurt meestal 1-2 seconden.

Atonische aanval

Een atonische aanval, ook wel een valaanval genoemd, treedt op wanneer de spierspanning plotseling verloren gaat. Symptomen;

• vallen vanuit een staande positie
• plotseling hoofd laten zakken
• onvermogen om te reageren

Infantiele of epileptische spasmen

Het bestaat uit het strekken van armen, benen of hoofd. Het komt meestal voor bij kinderen jonger dan 2 jaar. Als de patiënt een baby is, wordt het infantiel spasme genoemd.

Epilepsiebehandeling

De meeste mensen met epilepsie kunnen behandeld worden met anti-epileptica , ook wel bekend als anti-epileptica. Medicijnen zijn bedoeld om aanvallen te stoppen. Regelmatig gebruik van medicijnen is daarom belangrijk. Hoewel medicamenteuze therapie bij de meeste patiënten effectief is, kan het bij sommige patiënten niet het verwachte effect hebben. Bij deze patiënten kunnen specifieke behandelingen worden toegepast op de onderliggende aandoening die hun epilepsie veroorzaakt om deze onder controle te krijgen of te beheersen. Er zijn twee soorten chirurgische methoden voor epilepsie. De eerste stap is het verwijderen van de epileptische focus (resectieve chirurgie). De tweede is de chirurgische methode (functionele chirurgie, palliatieve chirurgie) die gericht is op het verminderen van de verspreiding, frequentie en ernst van aanvallen door de verspreidingswegen van de aanvallen af ​​te snijden. Bij sommige patiënten kan een behandeling genaamd een “nervus vagus stimulator” nuttig zijn. De batterij die onder de borstkas wordt geplaatst, kan de nervus vagus stimuleren, wat aanvallen kan verminderen. Bij patiënten met deze behandelmethode kan een aanzienlijke verbetering worden bereikt. Een andere behandelingsoptie is het ketogeen dieet. Dit dieet is gebaseerd op het principe van het eten van veel vet om aanvallen onder controle te houden. Erdem Ziekenhuis – De juiste keuze voor uw gezondheid!